ورق های کامپوزیت از چندین لایه مختلف تشکیل می شود و روی این لایه های از پوشش مختلفی استفاده می شود که هر کدام از این پوشش ها کاربرد و خواص مخصوص به خود را دارند.

– ورق کامپوزیت با پوشش پلی استر

در این مدل رنگ بدون هیچ گونه لایه محافظ و به سادگی بر روی آلومینیوم قرار می گیرد. ورق های کامپوزیتی که با پلی استر پوشش دهی می شوند به علت اینکه (در هنگام مواجه شدن با انواع شرایط آب و هوایی، مواد شیمیایی، شرایط اسیدی و قلیایی)  مقاوم نیستند، برای مصارف درون ساختمان ها مناسب می باشند.

– ورق کامپوزیت با پوشش pvdf

پوشش pvdf  نوعی رزین است که مقاومت ورق کامپوزیت در برابر نور خورشید، انواع شرایط جوی، مواد قلیایی و اسیدی را بسیار بالا می برد. این پوشش به شکل مستقیم بر روی لایه آلومینیومی قرار نمی گیرد، بلکه قبل از آن باید، لایه رنگ از نوع پلی یورتان، بر روی لایه آلومینیومی قرار بگیرد و بعد از آن از رزین pvdf بر روی این ورق استفاده شود.

– ورق کامپوزیت با پوشش nano – pvdf

این پوشش مانند pvdf  است که یک لایه اضافه بر روی رزین pvdf اضافه می شود. از مزیت های اضافه کردن لایه نانو به این محصول می توان به عدم تولید الکتریسته ساکن در ورق های کامپوزیت و متعاقب آن جذب نکردن هیچ گونه گرد و غباری به خود اشاره کرد. همچنین به خاطر عدم جذب گرد و غبار این محصول دیگر نیازی به شستشو ندارد و بسیار برای نمای ساختمان ها مناسب می باشد.
روش های نصب ورق های کامپوزیت
این ورق ها به دو روش ثابت (fix) و ریلی (hang) نصب می شوند.

– روش ثابت (fix)

در روش ثابت ورق های کامپوزیت به هر شکلی که باشند توسط پیچ، نبشی ها و پرچ به سطح آلومینیومی و یا سازه فلزی زیر آن متصل می شوند.

– روش ریلی (hang)

در این روش ورق های کامپوزیت با هر شکلی بر روی آن ها شیار های تعبیه می شود که بتوان به صورت ریلی این ورق ها را بر روی پروفیل و یا ریل های آلومینیومی قرار داد. روش نصب ریلی نسب به روش ثابت به دلیل عدم استفاده از پیچ و پرچ، سرعت نصب بالاتری دارد. در این روش اگر قسمتی از ورق های کامپوزیت کار شده دچار مشکلی شود، به راحتی آن ورق برداشته می شود و ورق جدید جایگزین می گردد.

در صورتی که ورق های کامپوزیت مصرف شده در نمای ساختمان دچار مشکلی شوند بدون اینکه نیازی به تخریب کل نمای ساختمان باشد، می توان فقط همان قسمتی که دچار مشکل شده را تعمیر و یا تعویض نمود.